Witajcie nocną porą! Dziś mam dla Was książkę szczególną. A w sumie to nawet dwie. W wersji polskiej i angielskiej - z dodatkową kolorowanką. Mówię o książce 'Kevin kangurek, który nie potrafił skakać' którą napisał Jonathan Elabor, a zilustrował Jim Tsinganos. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Kropla.
Książeczki mają broszurową formę, zamknięte są w okładce przypominającej teczkę. I to jest jedyna rzecz do której mogłabym się przyczepić. Bo ciężko książki z owej teczki wyciągnąć nie rwąc jej równocześnie. Chociaż może po czasie się wyrobi ;)
Ale nie to jest najważniejsze. Najważniejszy jest... Kevin. Bohater przesympatyczny i przesłodki. Taki, którego nie da się nie lubić. Mieszka on w australijskim buszu razem ze swoimi przyjaciółmi. Bawią się razem, spędzają wspólnie czas. Chciałabym napisać, że również wspólnie skaczą. Niestety, Kevin nie potrafi skakać (nic nie poradzę, że nasuwa mi się tu na myśl film 'Biali nie potrafią skakać', który oglądałam za dzieciaka. Swoją drogą polecam ;)). I ciężko mu z tym. Szukając pomocy o odpowiedzi natyka się na Colina, czyli kukaburę chichotliwą. Ten wyjątkowo głośny ptak staje się swoistym terapeutą i pozwala dostrzec Kevinowi kim ten naprawdę jest. A jest... O nie, nie. Tego się ode mnie nie dowiecie. Nie zniszczę Wam niespodzianki. Bo niespodzianka jest. Bardzo sympatyczna swoją drogą. Książeczka jest naprawdę wartościowa. Pokazuje, że wszyscy się od siebie różnimy. Ale to, że jesteś inny niż twoi koledzy nie oznacza wcale, se jesteś gorszy. Jesteś po prostu inny. A - wierzcie mi lub nie - w różnorodności siła.  Sprezentujcie tę książeczkę sobie, sprezentujcie ją komuś bliskiemu. To świetny pomysł na Mikołajki czy święta. Tym bardziej, że w zestawie mamy też wersję angielską, która równoczesnie jest kolorowanką - idealnie więc nada się na prezent dla nieco młodszych dzieci. Polecamy!

Witajcie! Jest późno, ale takiej książki nie mogę przepuścić. I chcę ją Wam szybko pokazać. Mówię o 'Pluszowym Zajączku' Iwony Buczkowskiej z ilustracjami Katarzyny Bukiert.  Dotarła do mnie za sprawą Wydawnictwa Bis, za co bardzo dziękuję. W zalewie świątecznych książek broni się nie tylko formą i stroną wizualną, ale przede wszystkim treścią. Bohaterem jest mały, Pluszowy Zajączek. Już nie pierwszej młodości. Ale do tej pory był bardzo kochany i niczego mu nie brakowało u ukochanego chłopca, Jacka. Aż do pewnego dnia, kiedy poczuł się niepotrzebny. Wszystko przez list, który chłopiec miał zamiar wysłać do Mikołaja. Skreślił parę słów i narysował... Całkiem nowego zajączka. Nic dziwnego, że nasz poczuł się nieco zdziwiony, rozczarowany i zraniony. Pomyślał, że jego chłopiec chce go wymienić na nowszy model. Bo w sumie czemu nie, skoro jego futerko straciło już nieco na miękkości. Zajączek był z chłopcem tak zżyty, że nie mógł pozwolić sobie na stratę przyjaciela. Dlatego list do Mikołaja schował i odetchnął pełną piersią. Do czasu aż ruszyły go wyrzuty sumienia. Postanowił wszystko odkręcić, a list dostarczyć do Świętego jak najszybciej. Po drodze spotkał wielu pomocników - i tych realnych i tych z krainy baśni. A także wronę, która potrafiła czytać. W liście do Mikołaja wyczytała, że... Ale tego się ode mnie nie dowiecie. Zajrzyjcie koniecznie do książki. Również przez wzgląd na ilustracje, które nie dość, że stworzone w przepięknie starym stylu, to jeszcze narysowane z serca. Co da się doskonale wyczuć. Czasem tak jest, że ilustracje potrafią mówić. Te wręcz krzyczą. I nie sposób przejść obok nich obojętnie. A Zajączka chętnie bym przytuliła - taki jest sympatyczny.
Książka powinna pojawić się w biblioteczkach wszystkich maluchów od 3 roku życia w górę. Te najmłodsze dzieci na pewno zachwycą się ilustracjami, a i z opowieści sporo wyniosą. Starsze wyłapią niuanse, a najstarsze - jak ja czy Ty, drogi rodzicu - przypomną sobie, o co tak naprawdę w świętach chodzi. Nie o prezenty. Nie o suto nakryty stół. A o miłość, przyjaźń i bezinteresowność. I o dzielenie się - uśmiechem, umiejętnościami, dobrym słowem. Nie gloryfikujmy Mikołaja który rozdaje prezenty. Gloryfikujmy Zajączka, który czasem może popełnia błędy, zachowuje się samolubnie (ze strachu, żeby nie było), ale potrafi się do tego wszystkiego przyznać. I ponieść konsekwencje. Bo i o tym jest ta książka. O odwadze. I pomocy przyjacielowi. Nawet jeśli jedno powodzenie może oznaczać naszą porażkę. Mądra to książka. Podarujcie ją sobie na święta.

Witajcie w ten mroźny, przynajmniej u nas, zimowy wieczór. Dziś będzie książka, która tak nie do końca jest dla dzieci. To znaczy nic się nie stanie, jeśli dzieci ją przeczytają. To nawet lepiej. Ale to jest książka, którą powinien przeczytać każdy dorosły. Każdy, bez wyjątku: czy to kobieta czy mężczyzna, czy ma lat 20, 30 czy 80. Każdy. Mówię o pozycji 'Chłopiec, kret, lis i koń', której autorem jest Charlie Mackesy. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Albatros. I chwała im za to! To chyba najpiękniejsza książka tego roku. Myślałam, że nic nie przebije 'Mojego maleństwa', a tu proszę. Wkracza 'Chłopiec...' cały na biało. I robi totalne spustoszenie w sercu. To tak, jakby z 'Małego księcia' wyjąć wszystkie cytaty - te najlepsze i najbardziej wartościowe - okrasić je odpowiednimi ilustracjami i zamknąć w bardzo pięknej, stylowej okładce. Książkę tę, co podkreśla sam autor, można zacząć czytać tak naprawdę od każdego momentu, gdziekolwiek ją otworzymy. Nie ma tu linearnej narracji, a przynajmniej ja tu takowej nie widzę. Są luźne scenki zawierające dużo mądrości. Są przelane na papier myśli, którym niejeden mógłby zarzucić prostotę i zwyczajność. Może i są proste i zwyczajne. Może każdy to wie, ale chwała autorowi za to, że spisał je w jednym miejscu i dodał do tego przepiękne momentami monumentalne ilustracje. A o czym myślą chłopiec, kret, lis i koń? W sumie to o tym o czym każdy z nas praktycznie każdego dnia. O miłości, słabości, potrzebie pomocy: otrzymywania i dawania. O przyjaźni, strachu i wszystkich tych rzeczach których nie wypowiadamy, bo tak bardzo się ich obawiamy. I o cieście ;) Kupcie tę książkę. Połóżcie przy łóżku i czytajcie. Powoli, albo zachłannie. Tak jak lubicie. I dajcie się ponieść jej magii. Warto. Ps. Gdybym miała wziąć jedną książkę na bezludną wyspę byłaby to właśnie ta. Z przemyconym w środku 'Małym księciem' ;)